W poprzednim wpisie dotyczącym stosowania przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych zawartych zostało kilka spostrzeżeń na temat działania tych regulacji w gminach. Ten wpis poszerza niektóre zagadnienia. Może jednak nie zawsze będziemy przymuszeni do naliczania rekompensaty?

Przede wszystkim zwrócić należy uwagę, iż przepisy w/w ustawy co do zasady mają także zastosowanie do podmiotów leczniczych.  Zdarza nam się nie tylko zlecić podmiotom leczniczym realizację programów zdrowotnych ale także wynająć czy wydzierżawić składniki mienia komunalnego. Okazuje się, iż relacje gmin z podmiotami leczniczymi mogą być różnie regulowane w zależności od charakteru prawnego tych podmiotów.

Tarcze antykryzysowe zawierają szereg ciekawych rozwiązań mających istotne skutki dla rozliczeń finansowych gmin. W tym wpisie pozwolimy sobie poświęcić kilka słów zakazowi dokonywania potrąceń kar umownych przewidzianych w umowach zawartych na podstawie Prawa zamówień publicznych. Kara umowna nie jest co prawda czymś, co podlegałoby przepisom ustawy o podatku od towarów i usług nie mniej jednak też może sprawić trochę kłopotów - także w księgowości.

Stosownie do art. 15r¹ ust 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm. ) ,,w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, i przez 90 dni od dnia odwołania stanu, który obowiązywał jako ostatni, zamawiający nie może potrącić kary umownej zastrzeżonej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa w art. 15r ust1 ustawy o COVID-19, z wynagrodzenia wykonawcy lub z innych jego wierzytelności, a także nie może dochodzić zaspokojenia z zabezpieczenia należytego wykonania tej umowy, o ile zdarzenie, w związku z którym zastrzeżono tę karę, nastąpiło w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.".

Stan epidemii, który został wprowadzony rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 20.03.2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 491) obowiązuje i na razie nic nie zapowiada jego zniesienia. Nie jest przy tym wykluczone, że w razie poprawy sytuacji związanej z pandemią stan epidemii zastąpiony zostanie stanem zagrożenia epidemicznego. Stan epidemii czy zagrożenia epidemicznego nie powoduje jednak wstrzymania naliczania kar umownych w sytuacjach, w których umowy to przewidują. Trzeba sobie z tym problemem radzić i tutaj kilka słów na ten temat.

tekst dostępny bez logowania

Osoby zajmujące się rozliczaniem płac w jednostkach, w związku z wejściem Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK) do samorządu, napotkały pewnego rodzaju uciążliwość związaną z odprowadzaniem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonywanych wpłat. 

Wpłata finansowana przez pracodawcę (podstawowa i dobrowolna) stanowi bowiem przychód podatkowy dla osoby zatrudnionej. Oczywiście powstanie przychodu podatkowego rodzi obowiązek naliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy. W jednostkach samorządowych uczuleni jesteśmy na to, że jeżeli coś jest możliwe do zapłacenia ,,w terminie do..." to najczęściej zapłata dokonywana jest w ostatnim możliwym terminie. Zasada ta często wyartykułowana jest w dokumentach wewnętrznych jednostki. Analiza aktualnych interpretacji podatkowych w tym względzie daje podstawy do przyjęcia tezy, że nie uda nam się skutecznie niejako przesunąć obowiązku podatkowego na wcześniejszy miesiąc, t.j. na miesiąc wypłaty wszystkich składników wynagrodzenia, jeżeli pozostaniemy przy koncepcji dokonywania wpłat do wybranej instytucji finansowej w ostatnim możliwym terminie.

Zgodnie z art. 28 ust 1 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych ( Dz.U. z 2020 r., poz. 1342 ze zm.) wpłat dokonuje się, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał stosunek prawny wynikający z umowy o prowadzenie PPK. Jednocześnie z art. 28 ust 4 tej ustawy wynika, że wpłaty do PPK dokonywane są w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane. Powyższe dotyczy zarówno wpłat finansowanych przez uczestnika PPK, jak i wpłaty finansowanych przez podmiot zatrudniający. O ile wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający to już wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są tylko  obliczane w tym terminie.  Łatwiej mamy z wpłatami finansowanymi przez uczestnika PPK gdyż są potrącane z wynagrodzenia po jego opodatkowaniu. 

Analiza aktualnych interpretacji podatkowych w tym względzie daje podstawy do przyjęcia tezy, że nie uda nam się skutecznie niejako przesunąć obowiązku podatkowego na wcześniejszy miesiąc, t.j. na miesiąc wypłaty wszystkich składników wynagrodzenia, jeżeli pozostaniemy przy koncepcji dokonywania wpłat do wybranej instytucji finansowej w ostatnim możliwym terminie.

Wydaje się zatem, iż  celowym jest rozważenie możliwości przyjęcia rozwiązania, iż wszystkie wpłaty, zarówno finansowane przez pracownika jak i finansowane przez pracodawcę dokonywane będą w terminie wypłaty wynagrodzenia. Mieścimy się w terminie ustawowym a uniknięcie bałaganu związanego z prowadzeniem podwójnej listy jest wartością istotną dla prawidłowej gospodarki finansowej jednostki. 

Koncepcja dokonywania płatności w ostatnim możliwym terminie w jednostkach sektora finansów publicznych miała swe uzasadnienie wówczas, gdy środki pozostające na rachunku jednostki wytwarzały mniejszy lub większy przychód. Regulowanie należności w ostatnim możliwym terminie w pewnych okolicznościach może zatem stanowić przejaw gospodarności ocenianej pozytywnie przez organy kontrolne. W omawianej sytuacji tak z pewnością nie jest. Wystarczy dokonać prostego wyliczenia korzyści płynących z utrzymywania środków na rachunku bankowym przez okres, o który przyspieszone zostałoby dokonanie wpłaty na rzecz naszej instytucji finansowej i dojdziemy do wniosku, że korzyści tych w wielu przypadkach wcale nie ma bądź są znikome i nieporównywalne do korzyści płynących z jednorazowego rozliczenia wszystkich pracowników. Przyjęcie tego rozwiązania w żaden sposób nie narusza kasowej zasady budżetu nakazującej ujmowanie wyłącznie faktycznie dokonanych wydatków.

Propozycja powyższa nie może mieć zastosowania przy rozpoczęciu współpracy z instytucją finansową albowiem jeżeli podmiot zatrudniający zawrze umowę z wybraną instytucją finansową to wpłaty do PPK za uczestnika PPK powinien dokonywać począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zawarcie tej umowy. Zatem wyjątkowo, w odniesieniu do początku obowiązywania umowy obowiązek dokonania wpłaty nie może zostać przesunięty na dzień dokonania wypłaty wynagrodzenia przypadający w tym samym miesiącu.

Warto rozważyć przedstawioną propozycję wtedy, gdy pomyślimy o obowiązku wystawienia informacji PIT-11 za rok, w którym pracownik nie otrzymał już żadnego wynagrodzenia a PIT obejmować będzie wyłącznie wpłatę na PPK.

ws

Ten wpis nie dotyczy zagadnień podatkowych jednak z uwagi na to, że problem w praktyce występuje warto poświęcić mu kilka słów wyjaśnienia. Wiadomo, że zarówno urzędy gmin jak i gminne jednostki organizacyne jako pracodawcy zobowiązane są do dokonywania odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, ze środków którego w oparciu o obowiązujący w jednostce regulamin przyznajemy różnego rodzaju świadczenia. Zdarza się jednak i tak, że wpływa do nas zawiadomienie komornicze o zajęciu wynagrodzenia naszego pracownika a często także obejmuje ono wszelkie wierzytelności - nie tylko wynagrodzenie. I w tym momencie zastanawiamy się, co począć z przyznanym pracownikowi świadczeniem socjalnym. Zagadnienie nie jest sympatyczne ale przy wypłacie trzeba podjąć decyzję, jak potraktować owo świadczenie. O tym w poniższym wpisie.

Usytuowanie Rad Rodziców w systemie prawa podatkowego. Usytuowanie gospodarki finansowej Rad Rodziców w systemie finansów publicznych. Tytuły skomplikowane i na pierwszy rzut oka zniechęcające do przeczytania tekstu. Ale, jak już wiemy, celem strony jest uproszczenie i próba przedstawienia czasami skomplikowanych zagadnień tak, żeby stały się zrozumiałe dla każdego. Nie tylko rady rodziców, co jest zrozumiałe, lecz także dyrektorzy i główni księgowi w szkołach nie za bardzo wiedzą, jak traktować działalność owych społecznych organów szkoły i jak właściwie podchodzić do różnego rodzaju wydatków dokonywanych przez rodziców. Nie będzie to gruntowna analiza lecz wskazówki, w jaki sposób działać zgodnie z prawem albo raczej - jak naruszyć w jak najmniejszym zakresie obowiązujące regulacje prawne.

Chodzi oczywiście o sprzedaż przez gminę towarów i usług na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Jak prawidłowo dokumentować taką sprzedaż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług a jednocześnie nie pogubić się z tego rodzaju sprzedażą w księgowości. Nie możemy zapomnieć, że gmina nie tylko z podatku się rozlicza, do czego wystarczyłyby paragony fiskalne ale i realizuje plan dochodów. Trzeba przecież każdą wpłatę prawidłowo zaksięgować. Spróbujemy wyjaśnić kilka wątpliwości.....Zapraszamy.